Absolute Toughness to hasło przewodnie, które zawsze towarzyszy japońskiemu producentowi zegarków G-Shock podczas tworzenia projektów produktów i późniejszych ich realizacji. Każdy element musi spełniać ustalone standardy, dzięki czemu tworzy niepowtarzalny czasomierz, odporny na działanie różnych czynników. Większość użytkowników poza funkcjami czy wyglądem nie zastanawia się nad szkiełkiem w zegarku. A to przecież ten element stanowi zabezpieczenie tarczy oraz wyświetlacza i zdecydowanie najczęściej narażony jest na uszkodzenia, które mogą wpłynąć na estetykę a nawet funkcjonowanie zegarka. Oczywiście pamiętamy o bezelach, czy górnych elementach koperty, które w wyjątkowy sposób chronią szkiełko zegarka. Ale wiemy również, że mimo wszelkich starań to właśnie szkiełko bardzo często narażone jest na uderzenia.

Typy szkieł stosowanych w zegarkach G-SHOCK

G-Shock w swoich zegarkach stosuje dwa rodzaje szkła:

– szafirowe – Sapphire Crystal

– mineralne – Mineral Glass

Na uwagę zasługuje fakt, iż szkiełka szafirowe zarezerwowane zostały dla topowych zegarków G-Shock, do których zaliczamy serię Exclusive. Znajdziemy w niej modele Metal Twisted Gshock MTG oraz MRG – dominują tutaj stalowe/tytanowe elementy. Szkło szafirowe występuje również w wybranych zegarkach o charakterze sportowym, które charakteryzują się zaawansowaną technologią jak GWG-1000 Mudmaster, GPW-2000 czy GWN-Q1000 Gulfmaster.

MTG-B1000VL-4AER wyposażony został w szkło szafirowe, podobnie jak inne G-SHOCK z serii MTG

Szkło szafirowe i mineralne – właściwości

Jednak bez wątpienia zdecydowana większość zegarków sportowych G-Shocka posiada szkiełko mineralne. Dlaczego tak się dzieje? Otóż głównym kryterium są tutaj właściwości zastosowanego szkła.

Po pierwsze należy wskazać na odporność na zarysowanie oraz uszkodzenia – w tym wypadku przewaga leży po stronie szkła szafirowego. Jest to związane z tzw. skalą twartości Mohsa. Jest to skala, która w 1812 roku została stworzona przez niemieckiego mineraloga Friedricha Mohsa. Jest to dziesięciostopniowa skala twardości minerałów, która określa odporność na zarysowania materiałów twardszych, przez te bardziej miękkie. Warto zaznaczyć, że twardość poszczególnych minerałów ma charakter porównawczy a same minerały w skali ustawione zostały od najbardziej miękkiego do najtwardszego. Talk jest dla przykładu tym minerałem, który daje się zarysować z największą łatwością nawet przy pomocy paznokcia – dlatego właśnie jego twardość w omawianej skali wynosi 1. Na dalszych pozycjach znajdują się gips – który również można zarysować paznokciem (2), kalcyt-zarysowanie może powstać na skutek użycia np. miedzianego drutu  (3), fluoryt – bez problemu da się zarysować ostrzem noża (4), apatyt – daje się zarysować ostrzem noża jednak z dużym trudem (5), ortoklaz – ten minerał można porysować używając narzędzi stalowych (6), kwarc – rysuje szkło (7), topaz – rysuje szkło z łatwością (8), korund – tnie szkło lecz daje zarysować się dmiamentem (9) oraz diament, który rysuje korund lecz daje się zarysować tylko innym diamentem (10 w skali Mohsa).

Nowość, czyli GA-900 został wyposażony w standardowe dla G-SHOCK szkło mineralne

Z powyższego zestawienia wynika, iż kwarc, topaz, korund i diament należą do tej grupy minerałów, których nie można zarysować nożem oraz stalą narzędziową. Gdzie w ramach skali umiejscowić szkło szafirowe czy mineralne?

Szafir jest rzadkim minerałem i stanowi niebieską odmianę korundu. W przemyśle zegarkowym najczęściej używa się tzw. szafiru syntetycznego. Jest to bardzo twardy, przezroczysty materiał wykonany z czystego tlenku glinu krystalizującego w bardzo wysokich temperaturach. Szafir syntetyczny ma taką samą twardość jak naturalne kamienie szlachetne szafiru, ale nie zawiera barwników, które nadają klejnotom różne odcienie. Po podgrzaniu takiego materiału tworzą się okrągłe masy, które przy użyciu pił diamentowych krojone są na kawałki w kształcie dysków. Tak powstałe dyski są następnie szlifowane i polerowane tworząc finalnie element czasomierza. Zatem uznaje się, iż szkło szafirowe stosowane w zegarkach G-Shock posiada 9 poziom twardości w skali Mohsa. 

Szkiełko mineralne natomiast produkowane jest na bazie krzemu przez co zaliczane jest do materiałów, które mogą zostać zarysowane przez stal narzędziową.  Materiał jest najczęściej wytwarzany przy użyciu ciepła lub związków chemicznych, co ma prowadzić do utwardzenia powierzchni.

Podsumowanie

Zatem szkło szafirowe jest zdecydowanie bardziej odporne na zarysowania – ale przez to mniej elastyczne i bardziej podatne na uszkodzenia mogące powstać w wyniku bardzo silnych uderzeń. To właśnie pod tym kątem szafir ustępuje szkiełku mineralnemu, które dzięki swoim właściwościom takie uderzenia wytrzyma. Właśnie to kryterium decyduje o tak częstym zastosowaniu szkła mineralnego w większości zegarków sportowych.

Jak można zauważyć, obróbka szkła szafirowego jest kosztownym procesem lecz uzyskanym efektem jest materiał, który charakteryzuje się bardzo dużą przejrzystością. Niewątpliwie zwiększa to czytelność wskazań na tarczy jednak z uwagi na wyższy współczynnik załamania światła , tak powstałe szkło szafirowe jest bardziej odblaskowe od mineralnego. Aby wyeliminować takie zjawisko, G-Shock stosuje powłokę anty-refleksyjną Non-reflective coating, dzięki czemu zachowana jest przejrzystość oraz komfort odczytu na najwyższym poziomie . Właśnie dlatego jego zastosowanie ograniczono do topowych modeli, których cena zdecydowanie przewyższa podstawowe modele G-Shocka.

Najważniejszą rzeczą jest jednak fakt, że z uwagi na swoją twardość – zarówno szkiełko szafirowe jak i mineralne nie ulegają odkształceniom, dzięki czemu każdy G-Shock zachowuje klasę wodoszczelności na poziomie 200 metrów.